"Жаншерик" поэмасынын  4 - бөлүгү

Сүйүү баркын кетиришкен көптөрү,

жалган сезим бүркөт жалын кептери.

Жаншериги үчүн бирок алардын

жок эч сендей кайгы,азап чеккени.

Сүйгөнүнө жанын арнап койгондор -

азыр эмес, эски доордо болгондой.

Азыр кара сүйүшкөндөр арасын:

өзүмчүл көп, керт баштарын коргонмой.

Эзелкилер кандай сүйгөн бир - бирин?

Эмкилерчи? Эсеп - кысап дилгири.

Мансап, байлык,машинеси, үй болсун... -

"махабатка" чырмап койгон тирлигин.

Акындарчы? О курусун жалганчы -

жалын сөзүн бүркүп койсо алданчу!

Жанын жеген "акын" аттуу толтура

жаш жүрөктү алдоо үчүн карганчу.

Сүйүү сезим шилекейдей чачырап,

"сүйүү доору " келди жаным, заты жок.

Жаншериктик эмне экенин билишпей,

жандап ээрчип жүргөндөрдүн жаты көп.

Сүйүшкөндөр так калтырып жүрөктө,

баштарына сыноо келген мүнөттө:

безеп тилин каргап - шилеп, уу чачып,

бет карашпай ажырашып жүрөт ко.

Жаңы доордун "махабаты" курусун,

эски доордой табуу кыйын дурусун.

Жек көрүшкөн үй - бүлөдө бир - бирин

жетелешкен " жаншерик " көп түрү шум. Апрель, 2024.