ШАКИР Олжобай: ТҮЛКҮ МЕНЕН ТУРНА

Украин жомогу
Күндөрдүн бир күнүндө Түлкү менен Турна токойдон кезигип, достошуп калышат. Түлкү Турнаны конокко чакырат:
– Кел, – дейт, – Туке конокко. Сый көрүп кетиң. Колуман келишинче сыйымды кылайын. Сенден аянат белем.
Муну уккан жан конок болгусу келбей коёбу! Турна конокко барат. Түлкү буламык бышырган экен. Анысын жалпак табакка шыбап-шыбап алдыга тартат.
– Айланып кетейин, Туке, алып отуруң, – дейт.

Турна табакты тумшугу ченен чокулап, чокулап отуруп калат, жумуруна жук жетпейт. Түлкү болсо жаланып-жуктанып буламыкты калтырбай шыпырып жейт. Жаланып болуп Турнага айтып турганы:
– Кечирип кой, мейманым, – дейт. – Колумда болгонун бердим, башка эч нерсем жок эди.
– Эч нерсе эмес, Түкөш. Рахмат, – дейт. – Эми сен конок болуп кет маган.
– Келем буюрса, келем, Туке досум!
Ошол ошо болду.
Түлкү бир күнү Турнаныкына конокко жөнөйт. Турна укмуш даамдуу тамак камдайт: эт, кызылча, картөшкө – эми укмуш. Кооздогонучу! Анан баарын мойну ничке-узун кумурага салат да:
– Алың, – дейт, – Түкөш, тартынбаң!
А Түлкүнүн башы кумурага батмак беле! Тиягынан, биягынан шыкаалайт. Капталынан шимшилейт, үстүнөн үңүлөт. Даамдуу жытка шилекейи чуурат…
А Турнага эмне: мойну узун. Тумшугун малып, кумуранын түбүнөн бери аз-аздан чокулап жеп көздү күйгүзөт. Баарын жеп болуп, айтып турганы:
– Капа болбо, Түкөш. Колумда болгонун бердим, башка эч нерсем деле жок.
Ой, бир ошондо Түлкүнүн ызаланганычы! Ушунчалык таарынган экен: сыпайыгерчилик үчүн деле ыраазычылык билдиргенге жарабай кетип калат.
Турнанын сый тамагы оборун ача турган тамак болгон экен, бирок аттиң, даамын татпады да!
Ошондон кийин Турна менен жакындагыс болуптур.